Αποθήκη σχεδιασμένη από τον Μίκλος Υμπλ

Η Αποθήκη είναι ένα κτίριο με μνημειακό χαρακτήρα που κατασκευάστηκε το 1863. Αποτελεί ένα εξαιρετικό βιομηχανικό και αρχιτεκτονικό μνημείο της περιοχής, σχεδιασμένο από τον Μίκλος Υμπλ για την πρώην ιδιοκτησία της οικογένειας Βενκχάιμ. Αυτή η αποθήκη θεωρείται πραγματικός προάγγελος των σύγχρονων αρχιτεκτονικών τάσεων. Το κτίριο έχει κάτοψη σε σχήμα Τ, είναι τριώροφο, με κλειστό όγκο, απλά τοξωτά παράθυρα με γοτθικά στοιχεία. Ανάμεσα στα παράθυρα υπάρχουν κατακόρυφες λωρίδες που φτάνουν ως πάνω, ενώ πάνω από τον δεύτερο όροφο υπάρχει γείσο, και τα ανοίγματα του τρίτου ορόφου στεφανώνουν το κτίριο σαν μαργαριτάρια, με χαμηλή δίρριχτη στέγη. Ο όγκος συνδέεται με τον παρακείμενο πύργο ξήρανσης μέσω ενός κυκλικού ανοίγματος που φτάνει ως τον δεύτερο όροφο. Αυτό χρησίμευε ως καλυμμένος χώρος διέλευσης για τα μεταφορικά οχήματα. Το μεγαλύτερο τμήμα της αποθήκης με ορθογώνια κάτοψη χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση σιτηρών σε τρία επίπεδα, λειτουργώντας ως αποθήκη. Στο κτίριο συνδέεται κάθετα το τμήμα του σιλό, το οποίο είναι επίσης τριώροφο. Στο κέντρο του υπάρχει ημικυκλική καμάρα, ενώ στη δεξιά πλευρά βρισκόταν το σιλό ξήρανσης. Το 1985, η στέγη που είχε υποστεί σοβαρές ζημιές από καταιγίδα αποκαταστάθηκε, αλλά δεν πραγματοποιήθηκαν περαιτέρω εργασίες. Μέχρι το 1944, η αποθήκη ανήκε στο κτήμα και στη συνέχεια στη Συνεταιριστική Ένωση Αγροτών, ενώ αργότερα χρησιμοποιήθηκε από την Εταιρεία Εμπορίας Σιτηρών και Αλευροβιομηχανίας του Νομού Μπέκες. Το 1962, το κτίριο αγοράστηκε από τον Συνεταιρισμό Petőfi του Ντόμποζ. Η διοίκηση του Συνεταιρισμού, βλέποντας την ταχεία επιδείνωση της κατάστασης του κτιρίου, σχεδίασε την ανακαίνισή του, αλλά δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τα απαραίτητα οικονομικά μέσα. Παρά την έντονη επιδείνωση της κατάστασής της μέχρι σήμερα, η αποθήκη εξακολουθεί να θεωρείται αγροτικό ιστορικό μνημείο. Επί του παρόντος, βρίσκεται σε ιδιωτική ιδιοκτησία.

Απολιθώματα Ιπολιτάρνοτς

Η Περιοχή Φυσικής Προστασίας Απολιθωμάτων Ιπολιτάρνοτς αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως ένας σημαντικός παλαιοντολογικός χώρος. Αυτός ο χώρος επίδειξης, που κατέχει Ευρωπαϊκό Δίπλωμα, είναι γνωστός ως μια περιοχή που θάφτηκε από μια ηφαιστειακή καταστροφή πριν από 20 εκατομμύρια χρόνια, συχνά αποκαλούμενη «η αρχαία Πομπηία».

Αρμπόρετουμ Άβας

Το Αρμπόρετουμ Άβας, γνωστό και ως Συλλογή Πεύκων Δρ. Ίμρε Αντορτζιάν, είναι μια αληθινή πράσινη όαση στην καρδιά του Μίσκολτς, που έχει γίνει ένα από τα στολίδια της πόλης τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Αρχαιολογική Ανοιχτή Αποθήκη

Η Αρχαιολογική Ανοιχτή Αποθήκη αποτελεί μέρος του αποθηκευτικού χώρου του Μουσείου Herman Ottó στο Μίσκολτς, προσφέροντας στους επισκέπτες μια ματιά στον κόσμο των αρχαιολογικών ευρημάτων.

Γυμνάσιο Φέρεντς Φέλντες

Το Γυμνάσιο Φέρεντς Φέλντες είναι ένα από τα πιο φημισμένα γυμνάσια του Μίσκολτς, με μακρά ιστορία και εθνική φήμη.

Δασικός Σιδηρόδρομος Λιλλαφύρεντ

Ο Δασικός Σιδηρόδρομος Λιλλαφύρεντ, γνωστός και ως LÁEV (Κρατικός Δασικός Σιδηρόδρομος Λιλλαφύρεντ), είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς σιδηρόδρομους στενού εύρους της Ουγγαρίας.

Δημαρχείο

Το Δημαρχείο του Μίσκολτς είναι ένα κεντρικό συγκρότημα κτιρίων που βρίσκεται στο τέλος του κύριου πεζόδρομου, αποτελούμενο από τέσσερα τμήματα.

Δημαρχείο

Το σημερινό Δημαρχείο ήταν ιδιοκτησία των πριγκίπων του Χοενλόε και αγοράστηκε από τη δημοτική διοίκηση το 1929.

Εθνικό Θέατρο του Μίσκολτς

Το Εθνικό Θέατρο του Μίσκολτς, το παλαιότερο πέτρινο θέατρο της Ουγγαρίας που παρουσιάζει παραστάσεις στα ουγγρικά, έχει ιστορία σχεδόν δύο αιώνων, στενά συνδεδεμένη με την πόλη.

Εκκλησία και Καμπαναριό του Άβας

Το Καμπαναριό του Άβας, γνωστό για τις καμπάνες του που σηματοδοτούν το πέρασμα του χρόνου από το 1941, είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα του Μίσκολτς.

Εκκλησία του Πετεινού

Η Κεντρική Μεταρρυθμιστική Εκκλησία, γνωστή ως «Εκκλησία του Πετεινού», είναι η μεγαλύτερη Μεταρρυθμιστική εκκλησία στο Μίσκολτς, με έναν επιχρυσωμένο πετεινό στην κορυφή του σχεδόν 70 μέτρων πύργου της, ορατή από κάθε σημείο της πόλης.

Εκκλησία των Μινοριτών

Ένας από τους πιο αξιοσημείωτους θησαυρούς της Πλατείας Ηρώων είναι η Εκκλησία των Μινοριτών.

Ελληνοκαθολική Εκκλησία

Η Ελληνοκαθολική ενορία του Μπόντρογκκερεστουρ ιδρύθηκε το 1766.

ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ ΞΥΛΙΝΑ ΤΑΒΑΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΦΑΤΙΜΑ

Ζωολογικός Κήπος του Μίσκολτς

Ο Ζωολογικός Κήπος του Μίσκολτς βρίσκεται κάτω από το φύλλωμα των δασών του Μπίκκ, στην Κοιλάδα Τσάνικ, μια τοποθεσία που προσελκύει επισκέπτες από τον 14ο αιώνα, όταν ήταν βασιλικό κυνηγετικό καταφύγιο.

Η βασαλτική στήλη του κάστρου Μπάγκλιασκε

Η Γέφυρα των Εραστών

Η Γέφυρα των Εραστών είναι ένα από τα μοναδικά αξιοθέατα του Μίσκολτς, που εκτείνεται πάνω από το Ρέμα Σίνβα και λειτουργεί τόσο ως διάβαση όσο και ως ρομαντικό σημείο για υποσχέσεις εραστών.

Η Καλβινιστική Εκκλησία

Η εκκλησία σε στυλ Λουδοβίκου ΙΣΤ' χτίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα. Εκείνη την εποχή, η σημερινή οδός Φέλσο ήταν ο κεντρικός δρόμος του χωριού, και σύμφωνα με τα διατάγματα του Ιωσήφ Β', οι Προτεστάντες επιτρεπόταν να χτίσουν την εκκλησία 30 μέτρα πιο κάτω στον δρόμο, με την πίσω πλευρά της προς τον κεντρικό δρόμο. Η ιστορία απέδωσε δικαιοσύνη στη Μεταρρυθμιστική κοινότητα με τέτοιο τρόπο ώστε ο χαμηλότερος δρόμος, πιο κοντά στον ποταμό Μπόντρογκ, να γίνει η κύρια διαδρομή για τους εμπόρους κρασιού, και τελικά ο χαμηλότερος δρόμος, που περνάει δίπλα από τον ποταμό, ανέλαβε τον ρόλο του κεντρικού δρόμου.

Ιερός Ναός Αγίας Τριάδας

Ο Ιερός Ναός της Αγίας Τριάδας στο κέντρο του Μίσκολτς είναι κρυμμένος σε μια πίσω αυλή, με τον πύργο του να είναι ορατός μόνο από λίγα σημεία.

Καθολική Εκκλησία και Κρύπτη της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού

Πίσω από το πρώην κάστρο, περιτριγυρισμένο από τον παραπόταμο του Νεκρού Μαύρου Κέρες, εκτείνεται ένα πάρκο κάστρου 3,7 εκταρίων, το οποίο διαμορφώθηκε τη δεκαετία του 1880 από την οικογένεια Βένκχαϊμ. Στο υψηλότερο σημείο του πάρκου βρίσκεται το παρεκκλήσι και η κρύπτη του Τιμίου Σταυρού, σε νεορωμανικό στυλ, που αποκαλείται «κοσμηματοθήκη» της περιοχής. Το 1902, ο κόμης Ντένες κατασκεύασε την εκκλησία και το κυκλικό παρεκκλήσι του νεκροταφείου, την κρύπτη, σε νεορωμανικό στυλ, βασισμένος στα σχέδια του Βίκτορ Σίντεκ, αυστριακού αρχιτέκτονα. Το παρεκκλήσι κόστισε 250.000 κορώνες. Η θεμελίωση της εκκλησίας πραγματοποιήθηκε το 1857 από τους εργάτες του Ντόμποζι μέσα σε μία εβδομάδα. Τα κτίρια εγκαινιάστηκαν στις 7 Ιουνίου 1902 από τον επίσκοπο του Βαράντ, Λόριντς Σλάουχ. Σύμφωνα με τις περιγραφές της εποχής, στη γέφυρα του Γκέρλα υποδέχθηκαν τον επίσκοπο που τέλεσε τα εγκαίνια εκατό ιππείς, οι οποίοι τον συνόδευσαν μέχρι την είσοδο της εκκλησίας. Στο εορταστικό γεύμα που ακολούθησε τα εγκαίνια, διανεμήθηκαν 800 κουπόνια γεύματος στους εργάτες της κατασκευής. Το εσωτερικό είναι πλούσια διακοσμημένο, με όλες τις κολώνες και τις σκάλες της εκκλησίας να είναι κατασκευασμένες από μάρμαρο. Τα πολύχρωμα παράθυρα, οι τρεις εικόνες των βωμών και οι οροφές με τις μωσαϊκές εικόνες, καλυμμένες με φύλλα χρυσού 24 καρατίων, δημιουργήθηκαν από ζωγράφους από το Τιρόλο. Η εκκλησία και η οικογενειακή κρύπτη που τη συνοδεύει είναι επισκέψιμες κατόπιν προηγούμενης συνεννόησης.

Κάστρο Αϊνάτσκο

Το εμβληματικό σύμβολο του Αϊνάτσκο είναι ο βασαλτικός βράχος που υψώνεται στο κέντρο του οικισμού, ο οποίος, λόγω της ηφαιστειακής του προέλευσης, διατηρεί μοναδικές φυσικές και πολιτιστικές αξίες. Ο αρχαίος αυτός βράχος, που διαμορφώθηκε από πανίσχυρες δυνάμεις της φύσης και στον οποίο αναφέρθηκε και ο γεωγράφος Γιάνος Χουνφάλβι ως το σημείο όπου «η ιστορία συναντά τον μύθο», έχει σημαντική γεωλογική και αρχαιολογική αξία.

Κάστρο Μπρέντα του Βάσαρχεϊ

Το κτίριο παρέμενε ακατοίκητο για πολλά χρόνια. Μετά την ανακαίνισή του λειτουργεί ως πολιτιστικό κέντρο επισκεπτών και τουριστικό αξιοθέατο. Στην πρόσοψη του κάστρου, που βρίσκεται σε ένα μαγευτικό περιβάλλον, κάθε βράδυ μετά τη δύση του ηλίου παρουσιάζεται μια μοναδική παραγωγή φωτιστικής τέχνης. Οι εκδηλώσεις και οι γάμοι που διοργανώνονται στο ιστορικό πάρκο γύρω από το κάστρο μπορούν να γίνουν κομψές και αξέχαστες αναμνήσεις, και για αυτό το λόγο το 2016 έλαβε την επαγγελματική διάκριση ως ο καλύτερος χώρος γάμου του νομού Μπέκες. Στο κτίριο μπορεί κανείς να δει πολλά ενδιαφέροντα, όπως το εκκρεμές του Φουκώ που βρίσκεται στην αίθουσα με τον θόλο, πάνω από το οποίο, σε ύψος 15 μέτρων, παρουσιάζεται μια μοναδική ζωγραφική του θόλου. Στα δωμάτια ζωντανεύει η ιστορία του κάστρου και της οικογένειας, ενώ οι επισκέπτες μπορούν να πάρουν μια γεύση από την καθημερινή ζωή του κτήματος. Στον χώρο επισκεπτών έχουν τοποθετηθεί πολλά μοντέλα. Διαδραστικές εγκαταστάσεις και 3D προβολές παρουσιάζουν τις εργασίες ανακαίνισης του κάστρου. Μπορεί κανείς να δει πολλά έπιπλα και αντικείμενα διακόσμησης που χαρακτηρίζουν την εποχή του κάστρου. Στο υπόγειο βρίσκεται το κέντρο παραδοσιακών προϊόντων, το οποίο παρουσιάζει τις διεθνώς γνωστές αξίες και υπερηφάνειες του νομού Μπέκες. Στον χώρο του κάστρου υπάρχει επίσης ένα εστιατόριο και μια σκηνή εκδηλώσεων, κατάλληλη για τη διοργάνωση εκδηλώσεων.

Κάστρο Ντιόσγκιορ

Το Κάστρο Ντιόσγκιορ δεν είναι απλώς ένα ιστορικό μνημείο, αλλά ένα από τα ωραιότερα παραδείγματα μεσαιωνικών κάστρων ιπποτών στην Ουγγαρία, μοναδικά διατηρημένο στη Λεκάνη των Καρπαθίων.

Κάστρο Wenckheim του Ντόμποζ

Το πρώην Κάστρο Wenckheim λειτουργεί σήμερα ως το Δημοτικό Σχολείο του Ντόμποζ. Το 1944, το κάστρο με 52 δωμάτια απέκτησε την τρέχουσα μορφή του σε τρία στάδια. Αρχικά, ολοκληρώθηκε το κυνηγετικό περίπτερο που βλέπει στον κεντρικό δρόμο (σήμερα στεγάζει ένα κατάστημα). Το ισόγειο κτίριο του κυνηγετικού περιπτέρου κατασκευάστηκε από τον Rudolf Wenckheim, σύμφωνα με τα σχέδια του αρχιτέκτονα Antal Czigler από τη Γκιούλα, προσφέροντας χώρο για ξεκούραση και φιλοξενία μετά το κυνήγι. Το 1850 ολοκληρώθηκε ο επάνω όροφος του κάστρου και η επέκτασή του παράλληλα με τον κεντρικό δρόμο, που σήμερα αποτελεί μέρος του Δημοτικού Σχολείου του Ντόμποζ. Το κτίριο απέκτησε τότε το σχήμα «U», και περίπου την ίδια περίοδο, το 1852, ολοκληρώθηκαν οι ιππικοί στάβλοι και το υπόστεγο για άμαξες σε ρομαντικό στυλ, καθώς και η αποθήκη με την αψιδωτή είσοδο, σύμφωνα με τα σχέδια του Miklós Ybl. Το Ντόμποζ έγινε το κέντρο του κτήματος, από όπου διαχειρίζονταν και τις ιδιοκτησίες στο Vésztő και το Csorvás. Στις αρχές του 1900, ο Dénes Wenckheim κατασκεύασε το πυργοειδές διώροφο τμήμα με μανσάρδα και επικάλυψη από σχιστόλιθο στην αυλή, σε ιστορικό στυλ. Μια μαρμάρινη σκάλα οδηγούσε στον επάνω όροφο. Από το δωμάτιο με το μπαλκόνι υπήρχε όμορφη θέα στο πάρκο του κάστρου. Στα δωμάτια υπήρχαν υπέροχες κεραμικές σόμπες που ταίριαζαν με τα χρώματα των τοίχων. Στην τραπεζαρία τοποθετήθηκε μια λευκή κεραμική σόμπα ύψους 4 μέτρων, εισαγόμενη από το Βέλγιο. Ο επάνω όροφος ήταν η σουίτα της κόμισσας και των παιδιών. Το κάστρο ήταν επιπλωμένο με αριστοκρατικό και εκλεπτυσμένο τρόπο. Στο ισόγειο βρισκόταν η μεγάλη τραπεζαρία, που χρησιμοποιούνταν, μεταξύ άλλων, για δείπνα μετά το κυνήγι. Πολλοί διάσημοι άνθρωποι επισκέφθηκαν το κάστρο κατά τη διάρκεια κυνηγετικών εκδηλώσεων, συμπεριλαμβανομένου του κυβερνήτη Miklós Horthy. Μέχρι τη δεκαετία του 1940, ο κόμης Lajos Wenckheim μετέτρεψε το κάστρο σε πραγματική εξοχική κατοικία. Στους τοίχους των διαδρόμων υπήρχε μια συλλογή από εκατοντάδες όμορφα και πολύτιμα κέρατα ελαφιών και ζαρκαδιών. Το κυνηγετικό κάστρο του Ντόμποζ ήταν γνωστό στους αριστοκρατικούς κύκλους. Σήμερα, το επιβλητικό κτίριο φιλοξενεί 9 αίθουσες διδασκαλίας. Το 1996 προστέθηκε μια νέα πτέρυγα στο κτίριο, στην οποία δημιουργήθηκαν επιπλέον αίθουσες διδασκαλίας. Το παλιό και το νέο συγκρότημα διαθέτουν σύγχρονη αίθουσα υπολογιστών, αίθουσα ανάπτυξης, καθώς και εξειδικευμένες αίθουσες εξοπλισμένες με διαδραστικούς πίνακες, προσφέροντας στους μαθητές του Ντόμποζ ένα σύγχρονο περιβάλλον μάθησης.

Καταρράκτης Λίλλαφυρεντ

Φωλιασμένος στην καρδιά των βουνών Μπουκ, δίπλα στο ξενοδοχείο Παλάτι, ο ψηλότερος καταρράκτης της Ουγγαρίας, ο εντυπωσιακός Καταρράκτης Λίλλαφυρεντ, πέφτει από ύψος 20 μέτρων στον κλιμακωτό κρεμαστό κήπο.

Κέντρο Επισκεπτών Νταμ Ποντ

Κέντρο Επισκεπτών Πάρκου Σζελέτα

Το Κέντρο Επισκεπτών Πάρκου Σζελέτα προσκαλεί τους επισκέπτες σε ένα ταξίδι στον χρόνο, όπου η ιστορία και τα θαύματα της φύσης συναντιούνται.

Έκθεση λουλουδιών από ζάχαρη της Καρόλινε Κόβατς

Η Καρόλινε Κόβατς γεννήθηκε το 1957 στο Λέκεσχάζα και ζει εκεί μέχρι σήμερα. Ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα της, εργάστηκε και αυτή ως ράφτρα στο Λέκεσχάζα. Τα πρώτα λουλούδια από ζάχαρη και οι διακοσμημένες με αυτά τούρτες δημιουργήθηκαν ως χόμπι για την οικογένεια και τους φίλους της. Μέσω αυτής της διαδρομής, οι δημιουργίες της έφτασαν στη δήμαρχο της κοινότητάς μας, Γκιόργκι Σιουτσνέ Γκέργκελι. Εκείνη την ενθάρρυνε να συμμετάσχει το 2015 στον ερασιτεχνικό διαγωνισμό ζαχαροπλαστικής που διοργάνωσε το Μουσείο Μιχάι Μουνκάτσι στο Μπεκεστσάμπα, όπου κέρδισε ειδικό βραβείο για τη σύνθεση τούρτας «Το παραμύθι του εγγονού μου». Στη συνέχεια, παρακολούθησε ένα σεμινάριο κατασκευής λουλουδιών από ζάχαρη. Εκεί γνώρισε τον Δόκτορα Ζόλταν, κορυφαίο ζαχαροπλάστη και μέλος της Μαγειρικής Ομάδας της Περιφέρειας Μπεκές. Ο Δρ. Ζόλταν πρόσεξε τη δουλειά της και το 2016 της ζήτησε να φτιάξει διακοσμητικά λουλούδια για το τραπέζι τους στην Ολυμπιάδα Μαγειρικής της Ερφούρτης. Από το 2016 και κάθε χρόνο, εκείνη φτιάχνει την τούρτα για τη γιορτή του χωριού Λέκεσχάζα. Η έκθεσή της είναι διαθέσιμη στον Κοινόχρηστο Χώρο Σάντορ Πετόφι στο Λέκεσχάζα.

Λίμνη Χάμορι

Η λίμνη Χάμορι, ένα από τα πιο όμορφα στολίδια του Λιλλαφύρεντ, είναι προσβάσιμη μέσω ενός ορεινού δρόμου που έχει λαξευτεί στην πλαγιά του λόφου Σέλετα.

Μαύρη Λεύκα του Bulgárföld

Κρυμμένη ανάμεσα στις πολυκατοικίες της περιοχής Bulgárföld στο Μίσκολτς βρίσκεται ένας αληθινός φυσικός θησαυρός: η μαύρη λεύκα του Bulgárföld, ηλικίας άνω των 200 ετών, το αρχαιότερο δέντρο στο Μίσκολτς.

Μουσείο Παννονικής Θάλασσας

Το Μουσείο Παννονικής Θάλασσας στο Μίσκολτς είναι ένας πραγματικά μοναδικός χώρος, προσφέροντας ένα συναρπαστικό ταξίδι μέσα από τις θάλασσες του χρόνου.

Ναός της Μεταρρυθμισμένης Εκκλησίας του Ντόμποζ

Στο κέντρο του χωριού Ντόμποζ, στη μέση της πλατείας Κοσούθ, βρίσκεται ο μεταρρυθμισμένος ναός με ιστορική και πνευματική αξία: χτίστηκε μεταξύ 1794-1798 υπό την ποιμαντική καθοδήγηση του Κάλλαι Μ. Σάμουελ. Ο ναός είναι μονόκλιτος, με πύργο στην πρόσοψη και ημικυκλική κλείση. Ο κορμός του πύργου κλείνει με γείσο ρολογιού – που περιέχει ρολόι. Στην κορυφή του πύργου φαίνεται η χρονολογία 1867, που μαρτυρά την ανακαίνιση, ενώ στην κορυφή του θόλου έχει τοποθετηθεί διακοσμητικό με σφαίρα, αστέρι και σημαία. Ο εξοπλισμός είναι κλασικιστικός με στοιχεία μπαρόκ. Το δάπεδο καλύπτεται από φαρδιές σανίδες. Το εκκλησιαστικό όργανο, που κατασκευάστηκε το 1912, προστατεύεται ως μνημείο. Η ιδιαίτερη διακόσμηση από δρυς προσδίδει μια ζεστή ατμόσφαιρα στο εσωτερικό του ναού. Στον ναό υπάρχει μια ιδιαίτερη μαρμάρινη κολυμβήθρα. Ο ναός υπέστη ζημιές κατά τον σεισμό του 1978, και η αποκατάστασή του διήρκεσε έξι χρόνια. Το κτίριο ενισχύθηκε με κρυφή κατασκευή από οπλισμένο σκυρόδεμα, που προσέλκυσε την προσοχή της UNESCO. Η Μεταρρυθμισμένη Ενορία του Ντόμποζ, εκτός από τις λειτουργίες, διοργανώνει περιστασιακά πολιτιστικές εκδηλώσεις μέσα στον ναό, εμπλουτίζοντας έτσι την πολιτιστική ζωή του αρχαίου οικισμού.

Ναός της Παναγίας της Φατιμά

Ο σημερινός ναός χτίστηκε στη θέση του προηγούμενου ταπεινού παρεκκλησίου. Η πρωτοβουλία για την ανέγερση του ναού ανήκε στον αείμνηστο δήμαρχο Γκέζα Γκέρμαν. Η κατασκευή υποστηρίχθηκε από την Επισκοπή Σέγκεντ-Τσανάντ και τον επίσκοπο Λάσλο Κις-Ρίγκο. Οι κάτοικοι συνέβαλαν επίσης στην κατασκευή, με την οικογένεια Βισοκάι να δωρίζει μία καμπάνα βάρους 280 κιλών, ο Κόρβους-Κόρα Ρόμπερτ δύο μεγάλους πίνακες και έναν γρανιτένιο σταυρό πέντε μέτρων. Η θεμελίωση πραγματοποιήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2007. Οι κατασκευαστικές εργασίες ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2008 και ολοκληρώθηκαν στα τέλη Μαΐου του 2009. Ο ναός εγκαινιάστηκε στις 22 Αυγούστου 2009. Την ημέρα των εγκαινίων συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες άνθρωποι, εκ των οποίων τουλάχιστον οι μισοί δεν μπόρεσαν να μπουν στον ναό και παρακολούθησαν τη λειτουργία από εξωτερικά ηχεία. Αιτιολόγηση για την ένταξη στον κατάλογο αξιών: Ο ναός παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή των κατοίκων του Λέκεσχάζα. Για τους καθολικούς πιστούς, ο ναός είναι σημαντικός. Εδώ βαφτίζουν τα παιδιά τους, εδώ γίνονται πρώτες κοινωνίες, εδώ λαμβάνουν το μυστήριο του χρίσματος, εδώ τελούν γάμους, εδώ προσφέρουν τη λειτουργία για τους αγαπημένους τους που έχουν φύγει από τη ζωή. Ο ναός είναι το σπίτι όλων, το μέρος συνάντησης κάθε Κυριακή. Χωρίς ναό, είναι δύσκολο να αναπτυχθεί η χριστιανική κοινοτική ζωή. Μπορεί να επισκεφθείται κατόπιν τηλεφωνικής συνεννόησης.

Ο Θησαυρός του Μπόντρογκκερεστουρ

Το Κερεστουρ κατοικούνταν ήδη από προϊστορικούς χρόνους. Αυτό αποδεικνύεται από την ανακάλυψη των δύο μεγάλων συνόλων αντικειμένων.

Ο Κήπος του Λαού

Ο Κήπος του Λαού είναι ένα από τα πιο σημαντικά δημόσια πάρκα του Μίσκολτς, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στη ζωή της πόλης από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.

Ο Φίλιππος ο πελαργός - φωλιές πελαργών

Πριν από λίγα χρόνια, ο κεντρικός δρόμος του χωριού είχε πολλά εναέρια καλώδια, τα οποία αποτελούσαν συνεχή απειλή για τα πουλιά της περιοχής. Η εγγύτητα του ποταμού Μπόντρογκ καθιστά το Μπόντρογκκερεσττούρ δημοφιλή βιότοπο για πελαργούς. Ωστόσο, ο θάνατος του Φίλιππου του πελαργού, που ζούσε στο χωριό για 12 χρόνια, το 2018, ανέδειξε επίσης το πρόβλημα των εναέριων καλωδίων.

Οδός Σέτσενι

Η Οδός Σέτσενι, η κύρια αρτηρία του Μίσκολτς, υπήρξε πάντα το κέντρο και η πιο σημαντική οδός της πόλης.

Οικία Μνήμης Σέτσι Τάμας, Συλλογή Τοπικής Ιστορίας και Δημιουργικό Σπίτι

Ο σημαντικότερος πολιτιστικός και παραδοσιακός χώρος της κοινότητάς μας είναι η Οικία Μνήμης Σέτσι Τάμας, Συλλογή Τοπικής Ιστορίας και Δημιουργικό Σπίτι. Αυτό το σπίτι διατηρεί τη μνήμη του Σέτσι Τάμας, ενός από τους πιο επιτυχημένους Ούγγρους προπονητές κολύμβησης όλων των εποχών και πρώτου επίτιμου πολίτη του Ντόμποζ. Εδώ πέρασε τα παιδικά του χρόνια, καθώς η μητέρα του ήταν διευθύντρια του ταχυδρομείου. Το κτίριο εξυπηρετούσε ως ταχυδρομείο μέχρι το 2008 και αργότερα, χάρη σε ένα πρόγραμμα, ανακαινίστηκε και υπέστη μικρές τροποποιήσεις, αποκτώντας τη σημερινή του μορφή. Το 2012 επανήλθε στη χρήση του κοινού, καθώς φιλοξενεί τα προσωπικά αντικείμενα του «πατέρα της κολύμβησης» σε μια μόνιμη έκθεση, ενώ παράλληλα στεγάζει και τη συλλογή τοπικής ιστορίας, η οποία περιλαμβάνει αντικείμενα που προσφέρθηκαν από τους κατοίκους, καθώς και έργα των μελών του Συλλόγου Λαϊκής Τέχνης του Ντόμποζ. Η πιο πρόσφατη έκθεση, αφιερωμένη στην ιστορία του ταχυδρομείου, άνοιξε το 2024. Αυτό το σπίτι φιλοξενεί κάθε χειροτεχνική δραστηριότητα, κατασκήνωση και εκδήλωση που διατηρεί ζωντανές τις παραδόσεις του παρελθόντος και τις μεταδίδει πιστά στις επόμενες γενιές. Ο κύριος στόχος είναι η μεταλαμπάδευση του σεβασμού για τις τοπικές παραδόσεις και αξίες «από πατέρα σε γιο». Ένα ζωντανό σπίτι, χώρος εκδηλώσεων με δικό του κήπο με φαρμακευτικά βότανα. Η οικία μνήμης είναι επισκέψιμη κατόπιν προηγούμενης συνεννόησης.

Παλάτι Weidlich

Το Παλάτι Weidlich, ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια του Μίσκολτς, αποτελεί κόσμημα της κεντρικής οδού της πόλης για πάνω από έναν αιώνα.

Πάρκο Κάστρου Wenckheim

Πίσω από το πρώην κάστρο, περιτριγυρισμένο από τον παραπόταμο Holt-Fekete-Körös, εκτείνεται ένα πάρκο 3,7 εκταρίων, το οποίο δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1880 από την οικογένεια Wenckheim σε αγγλικό στυλ. Χαρακτηριστικά δέντρα του είναι οι δρύες, οι πλάτανοι, οι φλαμουριές, οι καστανιές, οι γκίνγκο και οι ομάδες πεύκων. Από το 1979, το πάρκο αποτελεί προστατευόμενη φυσική περιοχή, και η διοίκηση του Δήμου Doboz θεωρεί την αποκατάστασή του ως πρωταρχικό καθήκον. Στο πάρκο υπάρχουν δέντρα ηλικίας άνω των εκατό ετών. Στο αγγλικό πάρκο με τις αλέες βρίσκεται το οικογενειακό μαυσωλείο και το παρεκκλήσι (1896-1902). Η αποκατάσταση του πάρκου πραγματοποιήθηκε το 2006, με στόχο την επαναφορά της αρχικής του κατάστασης, μέσω φύτευσης νέων φυτών, δημιουργίας παρτεριών και αντικατάστασης των νεκρών δέντρων. Το φροντισμένο και εντυπωσιακό πάρκο αποτελεί αγαπημένο σημείο της κοινότητας, όπου νέοι και ηλικιωμένοι απολαμβάνουν περιπάτους κάτω από τα αιωνόβια δέντρα και περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους. Προσκαλούμε με χαρά και τους επισκέπτες μας να απολαύσουν αυτό το υπέροχο φυσικό περιβάλλον, του οποίου το κλίμα διαμορφώνεται από τον παραπόταμο Holt-Fekete-Körös. Στο πάρκο οδηγούν τέσσερις γέφυρες, καθιστώντας πιο εύκολη την πρόσβαση σε αυτό το φυσικό θαύμα που βρίσκεται στο κέντρο του οικισμού. Στο δυτικό τμήμα του πάρκου υπάρχει ένα πάρκο γλυπτών, το οποίο αποτίει φόρο τιμής στους πρώην βασιλείς της Ουγγαρίας. Περιδιαβαίνοντας το πάρκο και αφήνοντας τη φαντασία μας να ταξιδέψει, μπορούμε να φανταστούμε την καθημερινότητα του παλιού κτήματος Wenckheim, καθώς το πρώην κάστρο, ο αχυρώνας που σχεδιάστηκε από τον Miklós Ybl, και το παρεκκλήσι με την κρύπτη που βρίσκονται στο υψηλότερο σημείο του πάρκου, είναι σχεδόν «σε απόσταση αναπνοής» μεταξύ τους. Αν βρεθείτε στο Doboz, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε αυτό το πρόγραμμα!

Πεδίο Ιπποτικών Τουρνουά

Η γοητεία της μεσαιωνικής εποχής μαγεύει ανθρώπους κάθε ηλικίας, είτε μέσα από τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο ή τα σύγχρονα βιντεοπαιχνίδια.

Πλατεία Αγίου Στεφάνου

Η Πλατεία Αγίου Στεφάνου είναι ένα από τα κεντρικά σημεία του Μίσκολτς, που βρίσκεται ανάμεσα στον λόφο Άβας και το κέντρο της πόλης, και τις τελευταίες δεκαετίες έχει εξελιχθεί σταδιακά σε έναν σημαντικό χώρο για την κοινωνική ζωή της πόλης.

Πλατεία Ελισάβετ

Η Πλατεία Ελισάβετ, αν και η μικρότερη πλατεία στο Μίσκολτς, είναι μία από τις πιο όμορφες, με όλα της τα κτίρια να έχουν κατασκευαστεί σε εκλεκτικό στυλ κατά τη διάρκεια της Αυστροουγγρικής Μοναρχίας.

Πλατεία Ηρώων

Η Πλατεία Ηρώων είναι ένας από τους σημαντικότερους δημόσιους χώρους του Μίσκολτς, όπου το παρελθόν και το παρόν της πόλης συναντιούνται.

Πλατεία Μπούζα

Για αιώνες, η Πλατεία Μπούζα έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη ζωή του Μίσκολτς ως κεντρικός κόμβος για αγορές και μεταφορές.

Πλατεία Ντεάκ

Η Πλατεία Ντεάκ είναι ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά και πολιτιστικά κέντρα του κέντρου του Μίσκολτς, όπου το παρελθόν και το παρόν της πόλης συναντιούνται.

Πλατεία Πάπα Ιωάννη Παύλου Β'

Η Πλατεία Πάπα Ιωάννη Παύλου Β' είναι ένας από τους πιο όμορφους δημόσιους χώρους στο Μίσκολτς, που βρίσκεται ανάμεσα στην κατοικημένη περιοχή του Ντιόσγκιορ και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της «Ονομασίας της Παναγίας».

Πλατεία Σίνβα

Κάποτε γνωστή ως Μικρή Βενετία, η περιοχή που σήμερα ονομάζεται Πλατεία Σίνβα στο Μίσκολτς ήταν ένα πολυσύχναστο μέρος της πόλης, με το Ρέμα Σίνβα να ρέει μέσα από ένα ευρύ κανάλι ανάμεσα σε σειρές σπιτιών.

Πρώην Συναγωγή

Σύμφωνα με την απογραφή του 1723-24, υπήρχαν ήδη 7 εβραϊκές οικογένειες που ζούσαν στο Μπόντρογκκερεστουρ, και ο αριθμός τους αυξανόταν σταθερά κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα. Η ενίσχυση της κοινότητας και της θρησκευτικής ζωής φαίνεται από το γεγονός ότι ο πρώτος ραβίνος της εβραϊκής κοινότητας της Πέστης, Ισραήλ Βάρμαν, ήταν ραβίνος του Μπόντρογκκερεστουρ πριν από το 1765, και υπάρχουν καταγραφές από το ίδιο έτος ότι το πανηγύρι του Μπόντρογκκερεστουρ επισκεπτόταν από Εβραίους εμπόρους από την κομητεία της Πέστης. Λίγες δεκαετίες αργότερα, το 1786, καταγράφηκαν 256 Εβραίοι κάτοικοι στον οικισμό, σε 65 νοικοκυριά.

Πύργος Παρατήρησης Άβας

Ο Πύργος Παρατήρησης Άβας, σύμβολο του Μίσκολτς, δεν είναι μόνο ένα ορόσημο της πόλης αλλά και ένας χώρος ουγγρικής ιστορικής σημασίας.

Πύργος Παρατήρησης Ζόφια

Ο Πύργος Παρατήρησης Ζόφια, ένα από τα εμβληματικά αξιοθέατα του Λίλλαφυρεντ, έχει πάνω από 120 χρόνια ιστορίας.

Ρέμα Σίνβα

Το Ρέμα Σίνβα, ένα αγαπημένο σύμβολο για τους κατοίκους του Μίσκολτς, πηγάζει πάνω από το Λιλλαφίρεντ και ρέει από δυτικά προς ανατολικά διασχίζοντας την πόλη πριν ενωθεί με τον ποταμό Σάιο.

Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία

Η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία αφιερωμένη στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού χρονολογείται από τον 13ο αιώνα.

Σιδηροδρομικός Σταθμός Γκεμέρι

Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Γκεμέρι, ο μικρότερος σιδηροδρομικός σταθμός του Μίσκολτς, εξυπηρετεί επιβάτες και αποστολές προς τη βόρεια περιοχή για πάνω από 125 χρόνια και αποτελεί ένα αληθινό αριστούργημα του Νεοαναγεννησιακού στυλ.

Σιδηροδρομικός Σταθμός Tiszai

Η ιστορία του Σιδηροδρομικού Σταθμού Tiszai στο Μίσκολτς είναι στενά συνδεδεμένη με την εξέλιξη των ουγγρικών σιδηροδρόμων.

Σπηλαιοθερμά Λουτρά Μίσκολτσταπόλτσα

Τα Σπηλαιοθερμά Λουτρά Μίσκολτσταπόλτσα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα της πόλης, προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία στους επισκέπτες.

Συλλογή Διοραμάτων του Γιόζεφ Κοτροτσό

Ο Γιόζεφ Κοτροτσό είναι ο δημιουργός των μικρότερων «Γολγοθά» έργων στην Ουγγαρία. Γεννήθηκε στις 17 Απριλίου 1926. Σύμφωνα με το Εθνογραφικό Λεξικό (σελ. 383-384), τον 17ο-18ο αιώνα αντιπροσώπευε αξίες που αποτελούσαν αντικείμενο κληρονομιάς. Τα έργα «Υπομονής σε Γυαλί» αποτελούνται από ξυλόγλυπτα τοποθετημένα σε γυάλες 0,5-1000 ml: σταυρός, σκάλα, στύλος βασανιστηρίων, μαστίγιο, λόγχη, σπαθί, σφυρί, σφουγγάρι. Η δημιουργία τους αγγίζει τα όρια της ανθρώπινης αντοχής και του αδύνατου. Το αρχικό χρώμα των ξυλόγλυπτων είναι το λευκό (καναδική λεύκα), που συμβολίζει την καθαρότητα της ψυχής, ενώ ο φελλός συμβολίζει την αιωνιότητα. Η έκθεση τους μπορεί να επισκεφθεί στο Πολιτιστικό Κέντρο Σάντορ Πέτοφι.

Τελεφερίκ Λιλλάφυρεδ

Το Τελεφερίκ Λιλλάφυρεδ προσφέρει μια μοναδική εμπειρία στους επισκέπτες που θέλουν να εξερευνήσουν την ομορφιά των Όρεων Μπουκ από ψηλά.

Το άγαλμα του Ούγγρου πρίγκιπα Φέρεντς Ράκοτσι Β'.

Το 1648, ο Φερδινάνδος Γ' δώρισε το Μπόντρογκκερεστουρ στον Γκιέργκι Ράκοτσι. Μισό αιώνα αργότερα, το 1699, ο Φέρεντς Ράκοτσι Β' και η Ιουλιάννα Ράκοτσι συμφώνησαν για τη διανομή των κτημάτων, στο πλαίσιο της οποίας η Ιουλιάννα Ράκοτσι έγινε ιδιοκτήτρια των περιουσιών στο χωριό. Την ίδια στιγμή, ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας των Ράκοτσι καθόρισε τη μοίρα ολόκληρης της περιοχής Τοκάι-Χεγιάλια - χάρη σε αυτό, μια προτομή φυσικού μεγέθους του Ράκοτσι, χυτή σε μπρούντζο από τον γλύπτη Γκέζα Μπάλογκ, βασισμένη σε πίνακα του Άνταμ Μάνιόκι, κοσμεί πλέον το κέντρο του χωριού.

Το άγαλμα του Ποιμένα που παίζει φλογέρα

Στο κέντρο του χωριού, οι επισκέπτες συναντούν ένα ευχάριστο μικρό πάρκο. Στο κέντρο του δεσπόζει το δημόσιο άγαλμα «Ο Ποιμένας που παίζει φλογέρα», το οποίο ανεγέρθηκε το 2000, τη χρονιά του Μιλένιουμ, προς τιμήν του Μιλένιουμ από τον Δήμο Ντόμποζ. Το άγαλμα αναφέρεται στον τρόπο ζωής των κατοίκων του αρχαίου οικισμού. Αυτό το άγαλμα, φτιαγμένο από μπρούντζο και ασβεστόλιθο σε λαϊκό αρχιτεκτονικό στυλ, ήταν το μεγαλύτερο έργο του γλύπτη Άττιλα Μέσαρος μέχρι τότε. Η έμπνευση για τον σχεδιασμό του προήλθε από τη σχέση του Ντόμποζ με το νερό, που καθόρισε την ιστορία και τη ζωή των κατοίκων της περιοχής. Στο παρελθόν, ο Ντόμποζ περιβαλλόταν σχεδόν σαν νησί από τον ποταμό Φέκετε-Κέρις. Αυτό συμβολίζει η βάση σε σχήμα βότσαλου, η οποία είναι κατασκευασμένη από ασβεστόλιθο Σούττιο. Ο ποιμένας που παίζει φλογέρα ανακαλεί το παρελθόν της κτηνοτροφίας του χωριού.

Το κάστρο του Σαμψών

Το κάστρο του Σαμψών, γνωστό ως μεσαιωνικό χωμάτινο φρούριο της εποχής των Αρπάντ, εμφανίζεται στον χάρτη του Αντράς Πάουλοβιτς από το 1789, ενώ δεν αναφέρεται σε παλαιότερες πηγές. Σύμφωνα με έναν λαϊκό θρύλο, το όνομα του κάστρου συνδέεται με έναν ληστή αρχηγό ονόματι Σαμψών. Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, ο Σαμψών, ένας ληστής αρχηγός, είχε εδώ το κρησφύγετό του, προκαλώντας μεγάλες ζημιές στους Τούρκους και σκοτώνοντας πολλούς από αυτούς. Κάτω από τη γη υπήρχε ένα βαθύ κελάρι, όπου έκρυβε τους θησαυρούς του. Ωστόσο, η είσοδος σε αυτό το υπόγειο κελάρι ήταν δυνατή μόνο μέσω του κοίλου κορμού μιας κουτσουρεμένης ιτιάς που φύτρωνε στις όχθες του ποταμού Κέρες. Η αρχαιολόγος Τζούλια Κοβαλόβσκι, με καταγωγή από το Ντόμποζ, κατά τη διάρκεια ανασκαφών που πραγματοποίησε το 1964, καθόρισε την έκταση του κάστρου. Το κάστρο του Σαμψών αποτελείται από δύο μέρη, ένα εσωτερικό και ένα εξωτερικό κάστρο. Σε μία από τις ανασκαφικές τομές της, η Τζούλια Κοβαλόβσκι αποκάλυψε τα υπολείμματα ενός πύργου πύλης, ο οποίος εξασφάλιζε τη διέλευση πάνω από το ανάχωμα από συμπιεσμένο χώμα. Στη θέση του πύργου πύλης, το 2006, πραγματοποιήθηκε επαληθευτική αρχαιολογική ανασκαφή υπό την καθοδήγηση των αρχαιολόγων Δρ. Μαρία Μπέρε και Ανδρέα Λίσκα. Ως αποτέλεσμα της ανασκαφής, εντοπίστηκε ένα άγνωστο προηγουμένως τμήμα του πύργου πύλης που είχε τεκμηριώσει η Τζούλια Κοβαλόβσκι, και συλλέχθηκαν δεδομένα για τη δομή του αναχώματος. Οι κάτοικοι των χωριών της εποχής, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα χρόνια της περιόδου των Αρπάντ, πιθανότατα χρησιμοποιούσαν το κάστρο του Σαμψών, που είχε χτιστεί σε προστατευμένη γωνιά του ποταμού Κέρες, ως προσωρινό καταφύγιο.

Το Μουσείο Ξυδιού Acetania

Η λέξη ξύδι δεν φέρνει πάντα στο νου εικόνες υψηλής γαστρονομικής αξίας. Περισσότερο μας θυμίζει τις τεχνικές καθαρισμού των γιαγιάδων μας ή τη γεύση της φασολάδας με προσθήκη ξυδιού.

Το Πηγάδι του Γρύπα

Από το 2010, το έργο τέχνης του Σάντορ Γκιούλα Μακόλντι, κατοίκου του Μπόντρογκκερεστουρ και δημιουργού αρκετών γλυπτών σε δημόσιες πλατείες, προσφέρει νερό σε κουρασμένους πεζοπόρους στην καρδιά του χωριού. Ένα σημαντικό μοτίβο από τους τάφους αρχηγών της Ουγγρικής Κατάκτησης που βρέθηκαν στην περιοχή Μπόντρογκκεζ είναι το πουλί γρύπας, ένα μυθικό πλάσμα γνωστό από την ιστορία του γιου του Λευκού Αλόγου, μια ισχυρή και φοβερή δύναμη που μπορεί να σε ανυψώσει σε ύψη που αλλιώς δεν θα μπορούσες να φτάσεις. Γι' αυτό το άγαλμα έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να κάθονται στην πλάτη του, ενώ προσφέρει στους διψασμένους το δώρο του ζωογόνου νερού από το ίδιο του το σώμα.

Το πρώην Κάστρο Σέτσενι-Βόλκενσταϊν

Ο Όσβαλντ Βόλκενσταϊν, απόγονος της Ιουλιάννας Ράκοτσι, έχτισε την έπαυλη στους πρόποδες του λόφου Ντερέσλα στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα.

Το Ραββινικό Σπίτι

Ο ραββίνος πέθανε τον Απρίλιο του 1925, και την ημέρα της κηδείας του πουλήθηκαν 12.000 εισιτήρια τρένου στον σταθμό του Μπόντρογκκερεσττούρ. Στην επέτειο του θανάτου του, εκατοντάδες προσκυνητές έρχονταν στο Μπόντρογκκερεσττούρ τα επόμενα χρόνια - και σήμερα οι προσκυνητές έρχονται όχι μόνο στην επέτειο, αλλά οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου.

Το Σπίτι Ράκοτσι

Το οικοδομικό τετράγωνο με 4 δωμάτια, χρησίμευε ως κατοικία για την οικογένεια Ράκοτσι κυρίως κατά τη διάρκεια του τρύγου. Το μπαρόκ σπίτι χτίστηκε τον 17ο αιώνα, αλλά ανακατασκευάστηκε εν μέρει έναν αιώνα αργότερα και μπορεί ακόμα να το δει κανείς σε αυτή τη μορφή. Το σπίτι είναι το παλαιότερο μη εκκλησιαστικό κτίριο στο χωριό και εξακολουθεί να φέρει μια λατινική επιγραφή στους τοίχους του: "Ειρήνη να υπάρχει μέσα στα τείχη του φρουρίου σου και ησυχία στα παλάτια σου".

Avas

Το Αβάς, ο εμβληματικός λόφος του Μίσκολτς, αποτελεί εδώ και καιρό χαρακτηριστικό στοιχείο του τοπίου της πόλης.

Corvus-Kora Ρόμπερτ

Ο Corvus-Kora Ρόμπερτ ζει και δημιουργεί στο Λόκεσχάζα από την παιδική του ηλικία. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν στην ηλικία των 16 ετών στη Βουδαπέστη, όπου βραβεύτηκε με δίπλωμα για έναν από τους πίνακές του. Επηρεάστηκε βαθιά από την αναγεννησιακή τέχνη και τους καλλιτέχνες του 17ου αιώνα από τις Κάτω Χώρες, και ήθελε να ζωγραφίζει όπως εκείνοι. Έχει δημιουργήσει πολλά δημόσια γλυπτά και μνημεία από μάρμαρο και ασβεστόλιθο. Πάντα αγαπούσε την απεικόνιση σε μνημειακή κλίμακα και γι' αυτό αποφάσισε να ζωγραφίσει την πρώτη του πανοραμική εικόνα διαστάσεων 9x4,5 μέτρων για τον Ουγγρικό Χιλιετή Εορτασμό του 1996. Συνολικά έχουν δημιουργηθεί 9 πανοραμικές εικόνες. Το μελλοντικό του σχέδιο είναι να δημιουργήσει ακόμα μία πανοραμική εικόνα 9x4,5 μέτρων και να κατασκευάσει έναν κυκλικό χώρο που θα φιλοξενεί τους πίνακες. Το κτίριο θα είναι μοναδικό στον κόσμο, καθώς δεν υπάρχει άλλος κυκλικός χώρος που να περιλαμβάνει δέκα πανοραμικές εικόνες με διαφορετικά θέματα. Ο εικαστικός καλλιτέχνης υποστηρίζει τακτικά το Λόκεσχάζα. Τα έργα του κοσμούν τους δημόσιους χώρους και τα εσωτερικά κτίρια της κοινότητας, όπως το άγαλμα του Αγίου Στεφάνου, τον σταυρό μπροστά από την εκκλησία, το μνημείο της Συνθήκης του Τριανόν, το μνημείο αφιερωμένο στην Επανάσταση και τον Αγώνα για την Ελευθερία του 1956. Έχει επίσης ανεγείρει αγάλματα στη μνήμη του Γκάβαϊ Γκαάλ Γιένο και του Μάγερ Τίμπορ Φρίντγιες. Στο τοπικό νεκροταφείο, το τοίχωμα για τις τεφροδόχους και ο σταυρός είναι επίσης δικά του έργα. Οι πίνακές του διακοσμούν τον Κοινοτικό Χώρο και το Δημαρχείο. Η ένατη πανοραμική εικόνα του είναι διαθέσιμη προς θέαση στον Κοινοτικό Χώρο Petőfi Sándor στο Λόκεσχάζα, κατόπιν συνεννόησης. Ραντεβού μπορεί να κλειστεί με τον καλλιτέχνη για ξενάγηση.

Ellipsum

Το Ellipsum, το νέο συγκρότημα λουτρών στο Μίσκολτσταπόλτσα, προσελκύει επισκέπτες με τις χαρακτηριστικές ελλειψοειδείς αίθουσές του.

Gallery

Η έκθεση "Μίσκολτς Άννο" στο Μουσείο Χέρμαν Όττο συνδυάζει μοναδικά την τέχνη και την ιστορία.

Horváth Hill

Ο λόφος Horváth, ένας από τους πιο αγαπημένους πράσινους χώρους του Μίσκολτς, έχει μακρά ιστορία.

Sötétkapu

Η Σοτέτκαπου (Σκοτεινή Πύλη) είναι μία από τις παλαιότερες εσωτερικές πύλες του Μίσκολτς, που λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος.

Villanyrendőr

Το "Villanyrendőr" είναι ένα όνομα που αντηχεί σε κάθε κάτοικο του Μίσκολτς, αν και συχνά μπερδεύει τους τουρίστες.